no title

ดองจุงเบยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

♥♥

รัก

นะ


คะ


ลูกสาว

♥

เลิ้บบบบบบบบบบบบบบบบบ

ช่วงนี้ยุ่งๆ เดี๋ยวกลับมาอัพค่ะ แฮ่

[TH] วิเคราะห์เจาะลึก 360° เอสแห่งSKE48 มัตสึอิ เรนะ pt1

วิเคราะห์เจาะลึก 360° เอสแห่งSKE48 มัตสึอิ เรนะ pt1
จาก SKE48 Marutto

——
การย้ายโรงเรียนที่ทำให้ชีวิตหนีโลกเริ่มต้นขึ้น

ฉันเกิดเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม 1991 ที่บ้านเกิดของคุณแม่ที่เฮียวโก

เท่าที่ได้ยินมา เมื่อก่อนฉันเป็นทารกที่ไม่เคยร้องไห้เลยแถมนอนตลอด

แม้แต่ตอนที่ต้องทานอาหารยังไ่ม่ยอมลืมตาขึ้นมา จนถึงขั้นที่พยาบาลเป็นห่วงเลยนะ (ว่าถ้ายังหลับต่อจะอดตาย)
คุณพ่อคุณแม่ของฉันตั้งชื่อ "เรนะ" ให้ เพราะไม่ว่านามสกุลจะเป็นยังไง ผล(ทำนายดวงด้วยขีดตัวอักษรในชื่อของญี่ปุ่น)ก็จะยังคงไม่เปลี่ยนไปล่ะ
เพราะแบบนั้นไม่ว่าฉันจะไปแต่งงานเมื่อไหร่ก็รับประกันได้ว่าจะมีชีวิตที่สดใส

ในช่วงเด็กๆฉันใช้เวลาไปกับการนั่งดูการ์ตูนดิสนีย์ ดูไปก็พูดประโยคภาษาอังกฤษตามในหนังไป
ทำให้ตอนนั้นได้ยินว่าฉันเก่งอังกฤษน่าดูเลยล่ะ แถมยังความจำดีด้วย ตอน 4 ขวบก็ลองเรียนหนังสือ
ภาษาญี่ปุ่นของป.1ได้หมดแล้ว ค่อยๆท่องไปทีละคำทีละคำ 
เป็นคนที่จะเอาตัวถลำลึกไปกับอะไรที่สนใจมากๆ เจาะปรุโปร่งทุกอณูของมัน
ในด้านนี้ของฉันเนี่ยก็ไมไ่ด้เปลี่ยนไปเลยจนกระทั่งตอนนี้นะ ฮ่าๆ


ตอนอนุบาลฉันสอนเด็กๆที่อายุน้อยกว่าพับกระดาษ ปั้นดินเป็นก้อนดังโงะให้พวกเขา
เป็นคนที่จะตามพวกเขาทีละคนๆแล้วพามารวมกลุ่ม "มาเล่นด้วยกันเถอะ!" ฉันเคยเป็นเด็กที่เป็นผู้นำแบบนั้นล่ะค่ะ
พอมาดูว่าตอนนี้โตมาเป็นแบบไหนเนี่ยมันเหนือจินตนาการจริงๆ (หัวเราะ)
เอาง่ายๆ ฉันเป็นคนที่โดนเลี้ยงดูมาราวกับเจ้าหญิง คงเพราะคุณครูของฉันตอนอนุบาลคอยชมว่า "เรนะจังนี่น่ารักจังเลยเนาะ?"ตลอด ฉันไม่เคยรู้จักการพูด "ขอโทษ"เลย
ถึงจะฉลาดเกินวัยและเข้าใจผู้คนรอบข้างอยู่เสมอ แต่เวลาเถียงกันทีไรก็จะคิดว่าตัวเองถูกอยู่ตลอด
จะยืนยันแต่ความคิดตัวเองและไม่เคยรับฟังคนอื่นซักนิด เป็นเด็กดื้อจริงๆนะตอนนั้น

พอเข้าโรงเรียนประถม ฉันก็เริ่มหลงรักการเรียน ทบทวนบทเรียนอย่างสนุกสนานและชอบมากเลยที่โดนชมหลังจากได้คะแนนเต็ม ระหว่างการสอนก็กระตือรือร้นมากที่จะเรียนหนังสือ
แต่พอฉันย้ายโรงเรียนตอน ป.2 "ชีวิตหนีโลก"ของฉันก็เริ่มขึ้น เมื่อสภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน
ฉันสูญเสียจุดยืนและไม่รู้อีกต่อไปว่าจะต้องทำตัวอย่างไร ใจสู้ของฉันลดน้อยลงเรื่อยๆเรื่อยๆ
ฉันเข้ากับโรงเรียนใหม่ไม่ได้และสุดท้ายก็ต้องไปลี้ภัยอยู่แต่ในห้องสมุด ที่นั่นฉันพบกับเด็กสาวคนอื่นๆที่มาห้องสมุดเพราะรักการอ่าน
และเข้ามาพูดกับฉันว่า "มาเป็นเพื่อนกันนะ" สำหรับคนเหล่านั้นที่ฉันสนิทสนมด้วยดี เราจะคุยและกรี๊ดกันเรื่องอนิเมและเกม
แม้แต่เล่นเลียนแบบตัีวละครในแม่มดน้อยโดเรมีด้วยกัน ในตอนนี้แหละเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เข้าไปถึงโลกของโอตาคุ

คิดว่าทุกๆอย่างในตัวฉันตอนนั้น ทั้งความคิดอะไรด้วยแสดงให้เห็นว่าฉันเป็นเด็กที่ขวางโลกสุดๆ
ในคาบภาษาญี่ปุ่นที่เราต้องโต้วาทีกัน ฝ่ายหนึ่งมีฉันอยู่แค่คนเดียว
พอเริ่มที่จะพูดสนับสนุนความเห็นส่วนน้อยของตัวเอง ทุกคนในห้องก็จะรุมสับทันที
และคุณครูเองก็ตัดบทไปว่า "เข้าใจแล้วๆ หยุดเถอะ"
การย้ายโรงเรียนทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง เปิดเผยตัวตนออกมาไม่ได้อีกต่อไป
แต่ยังไงตอนนั้นก็คิดว่าจะต้องให้คนอื่นๆสนใจฉันให้ได้ ด้วยการพยายามกรอกหูตัวเองว่า "ฉันน่ะต่างจากพวกนั้นนะ"
สุดท้ายก็สะกดจิตตัวเองไป ซักประมาณ ป.5 ที่อาการ "จูนิเบียว"(note:เด็กอวดเก่งอะไรแบบนั้น) ของฉันเริ่มลุกลาม

ชีวิตวัยรุ่นที่จมปลักไปกับอนิเมและเกม


สถานการณ์ไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไหร่พอขึ้นม.ต้นไปแล้ว ฉันเป็นคนจืดจางประจำชั้นเรียน
แต่ได้เห็นเด็กสาวคนอื่นๆไปตัดกระโปรงตัวเองให้สั้น ย้อมผม ไว้ผมยาว นั่นน่ะทำให้ฉันอยากจะทำอะไรที่มันขัดแย้งกันขึ้นมา
"ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทำให้มันตรงข้ามเลย!"
พูดถึงเรื่องนิสัยประหลาดๆ เรื่องเรียนก็ด้วยเหมือนกัน ในการสอบครั้งแรกฉันได้อันดับที่ 9 แต่ไม่อยากจะเด่นมากหลังจากนั้นก็เลยพยายามทำข้อสอบแค่ให้ผ่านและทำให้ตัวเองอยู่ในระดับกลางๆตลอด
และหลังจากนั้นมาความรักของฉันที่มีต่ออนิเมและเกมก็พลุ่งพล่านก็ยิ่งทำให้ไปอยู่ในมุมมืดมากเข้าไปอีก
ตกหลุมรักน่ะหรอ? มีแต่กับตัวละคร 2Dเท่านั้นแหละ
ตัวฉันไม่ได้หน้าตาดีมากเท่าไหร่เพราะแบบนั้นก็เลยไม่เคยมีใครมาสารภาพรักด้วยเลย
เมื่อไหร่ที่มีผู้ชายมาคุยกับฉัน ก็จะตอบสนองไปด้วยการพยักหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ในตอนนั้นคนที่ฉันอยากสนิทเดียวมีแค่ตัีวละครในโอโตเมะเกม(เกมจีบหนุ่ม)เท่านั้นแหละค่ะ

การค้นพบศิลปะการแสดงและกระเทาะเปลือกของตัวเองออกมา

หลังจากใช้เวลา3ปีหมกมุ่นอยู่กับเกมและอนิเม ฉันเข้าเรียนในโรงเรียนม.ปลายสายธุรกิจ
ฉันมีแผนการในใจล่ะว่าในอนาคตอยากจะเป็นนักแสดงแต่ก็ต้องการมีทักษะอื่นที่เอาไว้หาเงินตอนที่ไม่มีใช้
ก็เลยไปสอบพวกใบรับรองมาเยอะแยะเลยค่ะ ทั้งใบรับรองด้านการประมวลผลคำ อังกฤษเพื่อธุรกิจ การวิเคราะห์ข้อมูล บลา บลา 
ก็คือ พอฉันเข้าม.ปลายแล้วฉันก็อยากเป็นคนปกติขึ้นมา ฉันอยากจะเป็นแค่คนอื่นที่คอยเฝ้ามองอยู่ห่างๆ
เพราะแบบนั้นก็เลยเป็นเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับว่า..ถอดใจกับโลกใบนี้ไปแล้วล่ะค่ะ ฮ่าๆ
ตอนนั้นสิ่งที่ฉันถนัดที่สุดคือการพยายามลบร่องรอยการมีตัวตนของตัวเอง
ถ้ามีอะไรซักอย่างเกิดขึ้นกับฉัน ฉันก็ไม่แม้แต่เหล่มอง จะแค่รอคอยให้เหตุการณ์นั้นๆจบลงโดยไม่พูดอะไรซักคำ
แม้แต่เวลาที่เพื่อนร่วมชั้นพยายามเข้ามาพูดคุยด้วย ฉันก็โดนออร่าสดใสวัยเยาว์ของพวกเค้ากดดันจนพูดตอบอะไรไม่ออก
ฉันไม่ใช่พวกหัวต่อต้านอะไรนะ ตรงกันข้ามฉันเป็นแค่คนธรรมดาๆที่อยู่ในกรอบเสมอ
และด้วยที่ฉันอยากจะขึ้นไปยืนบนเวที ก็เลยเข้าชมรมการแสดงของที่โรงเรียน
แล้วก็ถูกแต่งตั้งเป็นหัวหน้าของเหล่านักแสดงและกลายเป็นคนที่คอยผลักดันชมรมไปเลย
ถึงปกติจะเป็นคนนิ่งๆแต่ถ้าเป็นเรื่องที่อยากทำก็จะเป็นคนออกหน้าเสมอ
ฉันทั้งสร้างของตกแต่ง กำกับการแสดง คอยฝึกซ้อมกับเหล่าสมาชิกยันดึกดื่นทุกๆวัน
การที่ได้ทำอะไรที่ตัวเองรัก ทำให้รู้สึกว่าการไปโรงเรียนเป็นเรื่องสนุกขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้รู้สึกมานานแล้ว
ฉันได้ยืนบนเวทีครั้งแรกในงานโรงเรียน ตอนนั้นเล่นเป็นเด็กสาวน่ารักผู้แสนน่าสงสารเพื่อเธออยู่ๆก็เดินไปเจอแมลงสาปแล้วก็สติแตกหมดมาดเละเทะ
จำได้ว่าตอนที่เล่นละครนี้ครั้งแรก เพื่อนร่วมชั้นของฉันก็ตะลึงกันไปใหญ่
 "ไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนั้นเลยนะ" "ไม่คิดเลยว่าจะพูดเสียงดังได้ขนาดนี้น่ะ!" 
มันไม่ใช่ละครที่ดีอะไรหรอกนะ แต่ต้องขอบคุณงานโรงเรียนครั้งนั้นที่ทำให้ฉันตัดสินใจได้แน่นอนว่า ฉันอยากแสดง

สถานที่แสนสำคัญ SKE48

ท่ามกลางชีวิตวัยเรียนไร้สีสันที่หมกมุ่นอยู่กับอนิเมและเกม ฉันได้ประสบกับการค้นพบชนิดพลิกฟ้าดิน
นั่นคือ AKB48ซัง 
ในความคิดของฉันมันมีแต่ในโลก2Dเท่านั้นแหละ ที่สาวๆจะจงใจสะบัดกระโปรงเปิดน่ะ
แต่ทันใดนั้นฉันก็เห็นพวกเขาทำแบบนั้นเลย ของจริง  ในรายการเพลงที่ได้ดู (note - เพลงskirt hirari..)
"อะไรเนี่ย!? วงสุดเจ๋งนี่มันอะไรกัน!!" แล้วก็รีบไปหาข้อมูลเกี่ยวกับพวกเค้าบนเน็ตเลยค่ะ
วันต่อมาก็ไปคาราโอเกะกับเพื่อนเพื่อร้องเพลงAKBเลย (ฮ่า) 
พออัลบั้มสเตจวางขายฉันก็ตื่นเต้นดีใจมาก มีความสุขสุดๆเลยตอนได้ซื้ออัลบั้มพวกนั้น
ทุกๆเดือนเดือนละหนึ่งอัลบั้ม โอชิของฉันตอนนั้นคือคุณโทจิม่า ฮานะ 
ทั้งการร้องเพลง สีหน้า ทุกๆอย่างของเธอนั้นช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน

ตอนนั้นคิดจริงจังเลยนะว่าจะสมัครออดิชั่นAKB48รุ่นห้า แต่ฉันไปโตเกียวไม่ได้ก็เลยต้องยอมแพ้ไป
นั่นแหละที่ได้ยินว่าSKE48กำลังจะตั้งขึ้นในนาโกย่า ฉันไม่ลังเลเลย "อยากจะออดิชั่นให้ผ่าน!!"
ถึงอย่างนั้นก็เตรียมใจไว้แล้วล่ะว่าคุณพ่อคุณแม่จะคัดค้าน แต่ดันกลายเป็นว่าพวกเขาอนุญาตซะแบบนั้น "ก็ดีนี่" 
ตอนนั้นคุณย่าจากไปอย่างกระทันหันด้วยโรคมะเร็ง คุณพ่อเลยพูดสนับสนุนฉันว่า "เราไม่รู้หรอกว่าชีวิตเราต้องเจอกับอะไรต่อไปบ้าง ทำอะไรที่อยากทำไปเถอะ" 
แต่คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ได้คิดจริงจังว่าเค้าจะรับฉันเข้าวงและถึงฉันจะผ่านออดิชั่นเข้าไปแล้ว
พวกเขาก็มั่นใจว่าฉันจะต้องยอมแพ้เพราะสภาพร่างกายปวกเปียกก่อนที่จะเริ่มแสดงครั้งแรกด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าฉันดีใจมากที่ผ่านการออดิชั่น แต่พอได้ยินว่าต้องแสดงสเตจ Party ga Hajimaruyo ก็ถึงกับหลั่งน้ำตา
เพราะพอคิดขึ้นมาว่าได้ทำอะไรตามที่AKB48ซังเคยทำมาก่อนก็รู้สึกว่าดีใจเหลือเกิน
ปัญหาคือฉันไม่มีประสบการณ์ด้านการเต้นและร้องเพลงเลยซักนิด ในช่วงแรกๆแค่ตามทุกคนให้ทันก็แทบตายแล้ว
แต่ปัญหาที่ใหญ่ยิ่งกว่านั้นก็คือ ฉันจะเข้ากับวงที่เต็มไปด้วยเด็กสาวมากมายได้ไหมนะ?
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่ฉันจะเข้าไปชวนใครเค้าคุยก่อน
ก็จริงที่เป็นคนขี้อายตั้งแต่เกิด แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือฉันไม่รู้ว่าสาวๆในวัยฉันน่ะเค้าคิดอะไรกันบ้าง
และนั่นทำให้รู้สึกกลัว สาวๆพวกนี้เค้าชอบอะไรกันนะ? ทำไมถึงมาเข้าSKE48?
ไม่มีทางแน่ๆที่พวกเค้าจะมาสนใจถ้าไปชวนคุยแต่เรื่องอนิเมกับเกม ใช่ไหม?
ฉันกังวลไร้สาระมากเกินไปจนกระทั่งก่อนถึงวันโชนิจิของสเตจแรกของพวกเรา ฉันยังสร้่างกำแพงกับเมมเบอร์คนอื่นๆอยู่เลย
แต่พอถึงช่วงMC ฉันก็ดันจ้อไม่หยุดตอนนั้นทุกคนคงแปลกใจกันน่าดู
นอกจากนั้น ในช่วงประชุมสรุปหลังจบสเตจฉันยังแสดงความเห็นออกมาอย่างเปิดเผยอีก
ตอนนั้นอาจเรียกฉันได้ว่า "ยัยเด็กที่อีโก้สูงคนนั้น"ก็ได้ ฮ่าๆ นิสัยนั่นน่ะถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย

ยังมีอะไรบางอย่างที่ฉันรู้สึกขึ้นมาตอนที่ยืนอยู่บนสเตจ SKE48 ว่า ที่นี่แหละ คือที่ของฉัน
ที่นี่คือที่ที่จะมีใครซักคนพร้อมจะยอมรับในตัวฉันเสมอไม่ว่าฉันจะเป็นคนแบบไหน
ความแปลกที่มีนั้นกลับถูกมองว่ามันคือความเป็นตัวของตัวเอง
สำหรับฉันที่ก่อนหน้านี้เคยใช้ชีวิตแสนไร้ค่ามาตลอด 
คำพูดประมาณว่า "ทำได้ดีมากเลยนะ เรนะจัง" ตกหลุมรักเลย" ได้มอบพลังให้กับฉัน
การได้ยินเสียงเชียร์จากแฟนๆทั้งหลายที่มีให้ ทำให้ฉันคิดขึ้นมาได้ว่า
 "เลือกถูกทางแล้วล่ะ ต้องพยายามให้มากกว่านี้ซะแล้ว"
ฉันยังคงเก็บความรู้สึกเอานี้ไว้ในใจเสมอ อยากจะเป็นที่รู้จักให้มากกว่านี้
และความรู้สึกที่อยากจะทำคะแนนเต็มให้ได้เพื่อที่จะได้รับคำชมเชย อยากจะดึงความรู้สึกนี้เมื่อตอนประถมกลับมาอีกครั้งหนึ่ง
นี่แหละทำไมฉันถึงเลือกที่จะเป็นแบบนี้โดยไม่มีหน้าไม่มีหลังอะไรทั้งนั้น
อยากแสดงตัวตนทุกอย่างของฉันให้ทุกคนเห็นอย่างซื่อตรง ไม่ว่าจะด้านดีหรือแย่
นี่คือการตัดสินใจของฉันค่ะ

จงอย่าลืมตัวคุณคนเก่าเื่มื่อครั้ง 14 ขวบ


ตอนม.ต้น-ม.ปลาย ฉันไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นเลย เมื่อไหร่ที่รู้สึกไม่พอใจหรือเศร้า ฉันก็จะกวาดมันซ่อนไว้ใต้พรม แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาไม่เป็นเลย
ฉันไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่ตัวฉันเป็นจริงๆ แต่เมื่อไหร่ได้ที่ยืนอยู่บนเวที ทั้งพลังและความรู้สึกต่างๆที่ฉันเก็บงำไว้ในตัวก็ถูกปลดปล่อยออกมา
สิ่งนี้น่ะ เปลี่ยนแปลงทุกๆอย่างในตัวฉันไปโดยสิ้นเชิง

การที่ได้มาเข้าSKE48 ก็ได้รับโอกาสให้พานพบผู้คนต่างๆมากมายที่คอยช่วยให้ฉันได้เติบโตขึ้น ทีละนิดๆ
หลังๆมานี้ฉันใส่ใจคนรอบตัวมากขึ้นและยังเริ่มเข้าหารุ่นน้องก่อนแล้วด้วย
จนกระทั่งทุกวันนี้ฉันก็ยังสนใจแต่ัตัวละคร2Dนะแต่ก็เริ่มค่อยๆเรียนรู้ขึ้นมาบ้างแล้วล่ะว่ามนุษย์จริงๆเองก็น่าสนใจเหมือสนกัน
นี่ฉันเริ่มชอบผู้คนขึ้นมาแล้วหรือเปล่านะ? เพราะฉันเริ่มรู้สึกว่าอยากจะเรียนรู้เรื่องของสมาชิกคนอื่นๆมากขึ้นแล้วล่ะ
"เพิ่งมารู้สึกตอนนี้เนี่ยนะ!?" ก็นะ? ก็จริงแหละที่ฉันใช้เวลานานอยู่ (ฮ่า)
ตั้งแต่นี้ไปฉันอยากจะพบปะผู้คนใหม่ๆมากขึ้น พูดคุยกับพวกเขา แลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆ
คงจะดีนะถ้าจะได้เรียนรู้เรื่องราวอีกมากมายที่หาไม่ได้ในมังงะหรืออนิเม
เป้าหมายอันดับแรกของฉันในตอนนี้คือเผยแพร่คำสองคำนี้ไปให้ทั่ว "มัตสึอิ เรนะ" ฉันอยากจะก้าวไปถึงจุดที่ผู้คนทั้งหลายจะเห็นภาพฉันขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อของฉัน
โดยที่เชื่อว่ามันจะเป็นประตูนำฉันไปสู่บทบาทที่ฉันมุ่งหมายจะแสดง 
ฉันจะอ่อนข้อแบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอกนะ...แต่มันแปลกใช่ไหม? 
ที่เด็กสาวที่เคยเป็นคนจืดจาง นั่งอยู่มุมห้องพยายามทำตัวไร้ตัวตนกลับมาไกลได้ถึงกับคิดว่า "ฉันอยากจะโดดเด่น ยิ่งกว่าทุกคน"เนี่ย?
คิดไม่ถึงเลยนะว่าจะกลายมาเป็นแบบนี้ได้

ทุกวันนี้จะโดนแฟนๆที่มีลูกแล้วถามประจำเลยว่า "เลี้ยงลูกแบบไหนถึงจะโตมาเป็นแบบเธอได้?"
พอเึค้าถามแบบนี้ก็จะตอบกลับไปว่า "ก็แค่ให้เค้าเป็นโอตาคุน่ะค่ะ"ตลอดเลย 
แล้วรีแอคชั่นของแต่ละคนก็จะแบบว่า "เอ๋!?" แต่พอมองย้อนกลับไป ฉันว่านี่เป็นกุญแจสำคัญเลยนะ ฮ่า
เอาง่ายๆถ้าคุณเคยผ่านช่วงชีวิตที่เป็น"จูนิเบียว"(เด็กที่คิดว่าตัวเองเก่ง)มาแล้ว คุณจะกลายเป็นแบบนี้เอง

TBC

credit : sakaeandfrog

[TH] -(เย้ ・ω・เย้)- มัตสึอิ เรนะ official blog 17/05/2013

เรนะเองค่ะ (・ω・)

ช่วงนี้สนุกสนานกับการทำงานมากเลย

แม้แต่เรื่องที่ยากที่สุดก็กลายเป็นเรื่องสนุกได้ตอนทำงาน!

นั่นเพราะยังมีอะไรอีกมากมายหลายอย่างที่จะไม่มีโอกาสเรียนรู้ถ้าไม่ใช่ด้วยการทำงาน

ถึงตอนนี้ ฉันน่ะ..

ได้ดำดิ่งลงไปในน้ำหลังกระโดดจากหน้าผาในParep wa Emerald ได้เรียนรู้ว่าตัวเองโอเคกับอาหารที่เผ็ดมากๆ

ได้แต่งคอสเพลย์ ได้เห็นอะไรที่ฉันและคนอื่นๆเคยจินตนาการไว้ว่ามันคงจะเป็นแบบนี้นะในระหว่างการถ่ายทำ

สนุกมากจริงๆค่ะ พอย้อนกลับไปมองในตอนนี้ก็ทำให้รู้สึกมีความสุขขึ้นมา

สนุกสนานในแบบที่ว่าพอมันจบลง ฉันก็นึกถึงเรื่องราวต่างๆเหล่านั้นและก็อยากกลับไปทำอีกทันทีเลย!

ชีวิตทุกวันของฉันในแบบนี้ช่วงนี้ทำให้ฉันมีคาามสุขมากจริงๆ

ฉันเองก็อยากจะถ่ายทอดสิ่งต่างๆเหล่านี้ส่งต่อถึงพวกคุณทุกคน และได้ให้พวกคุณทุกคนได้เห็นอะไรหลายๆอย่างค่ะ

เอาล่ะ ตอนนี้จะไปหาความสนุกสนานให้มากขึ้นอีกแล้วนะ!

(เร・ω・นะ)

[TH] -เรนะ(โอกิ・ω・นาว่า)- มัตสึอิ เรนะ ameblog 16/05/2013

เรนะ(โอกิ・ω・นาว่า)


เรนะค่ะ (・ω・)

ซิงเกิลซาโยนาระ ครอว์ กำลังจะวางขายแล้ว

วันนี้ก็เลยจะพูดถึงเรื่องตัวMVนะคะ

MVตัวเต็มยังไม่ถูกปล่อยออกมาแต่ก็นะ ตอนนั้นพวกเราไปถ่ายกันที่โอกินาว่า

และไม่น่าเชื่อเลยว่าได้ไปถ่ายในอควอเรี่ยมChuukaiอันโด่งดัีงด้วยค่ะ!

มีปลามากมายหลายชนิดเลยที่อยู่ในแทงค์น้ำขนาดมหึมา อย่างพวกปลากระเบนหรือแม้แต่ฉลามวาฬยักษ์ก็มีล่ะ!!

เพิ่งเคยได้เห็นอะไรแบบนี้ไปในOosaka Kaiyukanเอง แต่ในเมื่อครั้งนี้ถ่ายทำกันในอควอเรี่ยมหลังจากตัวอควอเรี่ยมปิดแล้ว

พวกเราทุกคนก็เลยได้เดินดูแทงค์ฉลามกันตามสบายเลยค่ะ!

รู้สึกราวกับว่าสีฟ้าของน้ำในอควอเรี่ยมมีพลังพิเศษที่จะทำให้ใจของคนเราสงบลงได้

นอกจากนั้นแล้ว ในMVนี้ได้ถ่ายฉากกคู่กับเรนัจจิค่ะ!!

พอพวกเราหันหน้าเข้าหากันและกัน

สายตาของเราประสานกัน

"น่ะ...น่าร้าก!!"

แล้วฉันก็หลบตาหนี..

ฉากแบบนี้น่ะไม่มีทางได้ใช้ในPVหรอก ＼(^o^)／

ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ พวกเราได้ถ่ายฉากที่พวกเรามองกันและกันแบบดีๆแล้วก็ดูสนิทสนมกันนะ

แต่สุดท้ายแล้วฉากที่เอาไปใช้จริง

...ดันเป็นฉากที่ฉันเขินสุดๆซะงั้น

โอ้ย...รู้สึกเข้าใจความรู้สึกประหม่าของแฟนๆที่มาหาฉันในงานจับมือเลยค่ะ!

เขินใช่ไหมล่ะเวลามีสาวๆน่ารักๆมองตรงไปที่คุณน่ะ?

ลองสังเกตฉันที่ปลื้มสุดๆไปกับเรนัจจิและเมมเบอร์น่ารักกๆคนอื่นด้วยนะคะ! ♪


(เร・ω・นะ)

credit : mahoushoujoari

[TH] อิวาตะ คาเร็น G+ 15/05/2013

ดีค่า! ผู้จัดการร้านเองค่ะ! ← จะเข้าใจแค่บางคนน่ะนะ

ได้ดู AKBINGO เมื่อคืนหรือเปล่าคะ!!

มายุซังน่ารักอ่า (´ェ｀)

ครีมพวกนั้นอร่อยดีนะรู้ไหม www

มายุซังคะ ไว้ไปกินเนื้อย่างด้วยกันอีกซักวันนะ (´；д；｀) www

และตอนนี้ Yamagatakeจะไปนอนแล้วค่ะ

เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปซ้อมรอบเช้า

ฟู่ววว

แย่จังนะ ต้องตั้งใจเรียนมากกว่านี้...(´；ω；｀) ← สอบอาทิตย์หน้า

[TH] -ช่อดอกไม้＊มานัทสึ- มุไคดะ มานัทสึ 12/05/2013

ช่อดอกไม้ที่ฉันได้รับในงานวันเกิด

ตรงกลางมีดอกไม้สีรุ้งแทรกไว้ล้อมรอบด้วยดอกไม้สีขาว

สวยมากๆเลยค่ะ ( ´ ▽ ` )

พอกลับไปปุ๊บก็เอาใส่แจกันทันทีเลย !

ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆนะคะสำหรับช่อดอกไม้ที่สวยขนาดนี้ ＼(^o^)/*

茉夏

[TH] -วันแม่(°ー°夏)- มุไคดะ มานัทสึ blog 12/05/2013

สวัสดีค่ะทุกคน

วันนี้ วันที่12เดือน5 วัีนแม่ล่ะ ～( ´ ▽ ` )ﾉ


การที่ฉันเพิ่งจะอายุึครบ 17 ไปเมื่อวันก่อน ทำให้อยากจะให้ของขวัญวันแม่ดีๆล่ะ

ก็เลยไปร้านดอกไม้่และซื้อดอกไม้สำหรับวันแม่ ＊

พอไปที่เคา่ท์เตอร์ พนักงานก็บอกว่า "ดอกไม้นี่น่ะไม่มีวันเฉาเลยนะ? (*^^*)” ว้าววว *\(^o^)/*

ดอกไม้ที่บานไม่มีวันเฉา ตั้งโชว์ได้ตลอดเวลา!

ก็เลย ใส่ความรู้สึกลงไปในดอกไม้ช่อนี้ พอให้หม่าม๊าไปเจ้า่ตัวก็ดีใจเลยล่ะ ( ´ ▽ ` )ﾉ

ทุกๆคนในวันแม่นี้

ได้ให้ของขวัญคุณแม่กันไหมคะ?

จะทำอะไรในวันพ่อดีนะ  (･･)

＊*.茉夏.*＊

[TH] -ของขวัญวันเกิด！(°ー°夏)- มุไคดะ มานัทสึ blog 13/05/2013

สวัสดีค่ะทุกคน

เพราะวันนี้เป็นวันเกิด เลยได้ของขวัญจากเหล่าเมมเบอร์ล่ะ (*^o^*)

จากมาซาเนี้ยน ได้เกลืออาบน้ำล่ะ *

จากอุเมะจัง ได้หมอนรอง ＊

(สีมันขาวเกินไปจนมองไม่เห็นเลยอ่า ー!  ฮ่า )


จากชูริ ได้เป็นเทียนหอมกับสเปรย์กลิ่นกุหลาบหรืออะไรซักอย่างนี่แหละ ー(*^o^*)

จากนารุจังเป็นลูกกวาดหลากสี (ฮา) เป็นของขวัญที่น่ารักเกินไปแล้วนะ! ฮ่าา

จากริโฮะจังเป็นบอดี้ครีมค่ะ ＊

จากริซาโกะนี่.....ซักอย่างแหละ!! ฮ่าา

ไม่นะ คือแบบ ลืมของขวัญของริซาโกะไว้ที่เธียเตอร์เพราะแบบนั้นตอนนี้คุณผู้จัดการก็เก็บไว้ให้อยู่ล่ะ (^^;;  ฮ่า


เลยไม่รู้ว่าข้างในคืออะไรกันนะ ....

ริซาโกะ ขอโทษจริงๆน้า~( ; _ ; )/~~~

ของขวัญวันเกิดจากทุกๆคน ฉันจะค่อยๆค่อยๆใช้มันนะคะ!


＊*.茉夏.*＊

[TH] - อยู่ๆก็ลองทำท่าทางที่กำลังฮิตกันช่วงนี้ขึ้นมา- มัตสึอิ เรนะ mail 16/04/2013

เฮ้ （・ω・）ノ

วันนี้ว่าจะไปหาอะไรสนุกๆทำล่ะ!
เป็นรางวัลให้ตัวเองที่พยายามเต็มที่ในคอนเสิร์ท♪
แต่ว่าดันลืมเอาของสำคัญมาซะงั้น
อาาาา...วันนี้นี่อยากได้จอใหญ่ๆจังเลย!!

Geki oko punpun maru ya!  (เป็นท่าทางที่เด็กๆกำลังฮิตเล่นกันในทวิตเตอร์ ทำท่าโกรธแบบน่ารักๆ)

สงสัยจังว่ามีคนที่เอาสีหน้าท่าทางพวกนี้ไปใช้จริงๆมั้ย
แต่บางทีถ้าใช้ออกไปแล้วอาจจะทำให้คนโกรธน้อยลงก็ได้นะ ...
ใครที่จะน่ารักที่สุดตอนพูดประโยคนี้น่ะหรอ?

อาจจะเป็นคูซัง..(คุมิ)
คูซังต้องน่ารักแน่ๆ...

อยากจะให้มานัทสึตอนเขินอายพูดด้วย

ไอรินพูดด้วยเสียงพากย์อนิเมก็ดีเหมือนกัน

แต่ แต่!!

ที่เจ๋งที่สุดต้องเป็นคุณนกแน่นอน
อา...นี่แทบโฮกจนเป็นลมเลยนะ

[TH] - ฟุรุคาว่า(゜∀。*) สาวๆเนี๊ยว~~♪ - ฟุรุคาว่า ไอริ ameblog 12/05/2013

ฟุรุคาว่า(゜∀。*) สาวๆเนี๊ยว~~♪ 

ดีค่าาาาา ☆

เมื่อวานมีงานจับมือ
ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ♪♪
อยู่เลนเดียวกับริซาโกะล่ะ!
สนุกจังเลยน้าー♪(・ω・*)

บรรยากาศซาดิืสท์ๆเล็กๆของริซาโกะน่ะ (ถึงจะไม่รู้ว่าเจ้าตัวคิดงั้นมั้ยก็เถอะ w)
สำหรับฟุรุคาว่าน่ะมันโมเอะดีน้า w

คงจะดีถ้าได้มาจับมือเลนด้วยกันอีกー♪♪

วันนี้วันที่ 12 เดือน 5 !!!!
แล้วก็นะ
จิบิไอรินในวันนี้

จริงๆแล้วร่ายมนตร์ได้ด้วย!

ถ้าทำแบบนี้....

วันนี้เป็นวันแม่ค่าーーー♪♪♪

หม่าม้าริน
จากลูกสาวที่ดันเป็นแบบนี้มาตลอด. ขอบคุณนะคะ (=ω=*)♪ 

มันเขินนะเลยไม่ได้พูดดีๆเท่าไหร่ w
เขียนลงบลอคน่ะง่ายกว่าใช่มั้ยล่ะ! (・∀・=)

ไม่ก็บอกผ่านรูปวาด ♪ w
นอกจากนั้นในวันนี้
มีการแสดงสเตจ ทีมKII Ramune no nomikata
เป็นสวนหญิงล้วน (note: มุกคำอีกแล้ว โคเอ็นที่แปลว่าสเตจอ่านแบบเดียวกับคำว่าสวนแต่เขียนคนละตัว)
อ่า  เขียนผิดล่ะ
(แต่คงจะดีนะถ้าจะมีสวนที่เต็มไปด้วยสาวๆ.....แค่กๆ)

เป็นสเตจหญิงล้วนล่ะค่ะ♪♪
ตั้งหน้าตั้งตารอเลย~♪♪
จะตั้งใจเพิ่มความสาวในตัวขึ้นไปอีกนะคะ
เพื่อที่จะไม่แพ้ทุกๆคน!!! w

วันนี้ก็คงจะเป็นวันดีๆอีกวันนะ♪

ไอริน(゜∀。*)

[TH]-ฟุรุคาว่า (゜∀。*) คุณหนุ่มหล่อ- ฟุรุคาว่า ไอริ ameblog 13/05/2013

-ฟุรุคาว่า (゜∀。*) คุณหนุ่มหล่อ- 

ดีค่าาาา ☆

วันนี้
ร้อนจัง! ( ；´Д｀)
อะไรกัน!? อะไรกันเนี่ย!? ร้อนขนาดนี้เนี่ยนะ!?
ยิ่งไปกว่านั้น ฟุรุคาว่าวันนี้
ใส่ทีเชิ้ทสีเทาล่ะ
ก็เลยเห็นรอยเหงื่อชัดมากๆ....( ；´Д｀)

นาโกย่ายังเป็นขนาดนี้ แล้วที่ที่ทุกคนอยู่นี่เป็นยังไงบ้างคะ? o(｀ω´ )o

เอาล่ะ เอาล่ะ
เมืื่อวานมีการแสดงสเตจหญิงล้วน!
ฮ่าห์...น่าร้ากอ่ะ ♪
เสียงเชียร์น่้ะ! เสียงสูงมาเลย!
อะไรน่ารักๆนี่ดีจังน้าา （＾ω＾）

แล้วก็ในสเตจนั่น
คุณหนุ่มหล่อคนนี้ก็มาช่วยขึ้นด้วยล่ะ!

โอกิรี้~♪

นี่แสดงสีหน้าเจ๋งเลยนะ เหมือนอยู่ในหนังผีอะ w

ย๊าาา~ ตอนที่เราเข้าที่กัน
ความสุดยอดของเํธอก็ยิ่งชัดใช่มั้ยล่ะ!w
บางทีมิเอโกะซังก็โดนไปเยอะกว่าฉันนะ w
เมื่อไหร่ที่กอดเด็กที่
สูงกว่ามากๆ

ก็ดูเข้ากันดีเลยใช่มั้ยล่ะ ♪
หุหุ （＾ω＾）♪

วันนี้มีการแสดง2สเตจเลยค่ะ!!
หลังๆมานี้มีการแสดงสเตจบ่อยมาก มีความสุขจังงงง ー(((o(*゜▽゜*)o)))

จะลุยให้เต็มที่เลยยย!!

ไอริน (゜∀。*)

credit : anshinanzen

[TH] -ฟุรุคาว่า (゜∀。*) คุณสุนัข- ฟุรุคาว่า ไอริ ameblog 14/05/2013

ฟุรุคาว่า (゜∀。*) คุณสุนัข(ใช้รูปสุภาพ..)

☆ดีค่าาาา☆☆☆

เมื่อวานมีสเตจล่ะะะะะะ~!
ช่วงนี้เอโกจังอุตส่าห์มาขึ้นสเตจKII
และสายตาของพวกเราก็ประสานกันระหว่างแสดงสเตจด้วย
น่ะ..
น่าร้าก......
ตอนที่ตาของเราประสานกันนะ
"จะดีหรอถ้าฉันไปสบตาเข้าเนี่ย..."
คิดขึ้นมาแบบนี้ล่ะ! ( ；´Д｀)

ช่วยลองมองหาช่วงที่สายตาของฟุรุคาว่าประสานเข้ากัีบเอโกจังด้วยนะคะ
ฉันได้ให้ของที่มานัทสึอยากได้มานานเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อวานล่ะค่ะ
ัเจ้าตัวดีใจมากๆเลย
อืม..ทำให้รู้สึกขึ้นมาว่าจะซื้อทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอได้นะ www

ถ้ามันจะทำให้ใบหน้ายิ้มแย้มนั้นมีความสุขขึ้นมาได้ล่ะก็นะ
(=´∀｀)

ฮ่าาห์ คราวหน้าจะซื้ออะไรให้ดีล่←ะ  ←

ต่อไป ฉันได้รูปพวกนี้มาจากจังเคนกอริลล่าคนนั้นน่ะ (note : พูดถึงคานะจัง ชื่อนี้ได้มาจากรายการhapihori )

เอ๋ ....เจ้าหนูนี่......
เจ้าปูทาโร่นั่นไม่ใช่หรอน่ะ!? (　゜д゜) (note:หมาของคานะจัง)
ไม่ใช่้แค่นั้นนะ ดูเสื้อที่เจ้านี่ใส่เซะะะะ (((o(*゜▽゜*)o)))

ยังมีอีก
เธอส่งชอทเซ็กซี่มาด้วยล่ะ

แต่ว่าเซ็กซี่เกินไปจนอัพไม่ได้เลยอ่า! (ノ_＜*)

แต่ยังไงก็จะเซฟเก็บไว้ในโทรศัพท์ของฟุรุคาว่าw
เพราะปูืทาโร่เองก็เซ็กซี่ถึงขนาดนี้แล้ว!
ฟุรุคาว่าจะยอมแพ้ไม่ได้!

นี่เลย!!!

(　゜д゜)？

เชิ้ทขาวดูเซ็กซี่ใช่ไหมล่ะคะ?

(　゜д゜)？

หวังว่านี่จะทำให้ฉันดูเป็นสาวสวยขึ้นนิดหน่อยนะ (=人=)

สำหรับโปสเตอร์หาเสียงเลือกตั้งและคลิปหา่เสียง ก็มีฟุรุคาว่าแบบนั้นไปล่ะนะ w
ช่วยไปตามดูฟุรุคาว่าที่พยายามจะสวยสาวขึ้นอีกนิดทีค่ะ w

ไอริน  (゜∀。*)

[TH] อิวาตะ คาเร็น G+ 14/05/2013

โรงเรียนเลิกแล้ว~~~~! 

เืมื่อวานหลังเลิกเรียนก็มาฉลองวันเกิดกับหม่าม้าล่้ะ♪

นี่ถึงขั้นซื้อแว่นมาเฉพาะเลยนะ ฮ่าา

ตั้งแต่ที่พวกเราย้ายมาโตเกียว ก็จะฉลองวันเกิดของฉันกันแค่สองคนตลอดเลย

เค้กมันเล็กมากจนกระทั่งเขียนอะไรลงไปไม่ได้เลยล่ะ

แต่การที่ได้กินด้วยกัน ไม่ว่าเราจะได้ส่วนแบ่งน้อยแค่ไหน ก็มีความสุข♪

อร่อยจังเลยน้า  (´ェ｀)

แล้วก็ คืนนี้มี AKBINGO! ค่ะ

อย่าพลาดล่ะ! ★

[TH] จดหมายวันเกิดจากเรนะถึงมานัทสึ

ถึง มานัทสึที่น่ารัก แสนน่ารัก

สุขสันต์วันเกิดนะ

17ปีหรอ พอคิดว่าอายุของมานัทสึตอนนี้เท่ากับอายุของฉันตอนเข้าSKEมาครั้งแรกก็คิดขึ้นมาว่าเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน

ซัก4ปีที่ผ่านมานี้ พวกเราได้ทำงานร่วมกันเยอะแยะเลยและฉันก็ได้เห็นมานัทสึในหลายๆด้าน

ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนมานัทสึก็ ....... น่าร้ากอ่าาาาาา----

ถึงจะพูดให้มานัทสึฟังบ่อยแล้วก็เถอะ แต่ฟินแลนด์มิราเคิลน่ะ น่ารักสุดๆไปเลย!!

เพลงเพลงนั้นคือตัวแทนของคำว่า"น่ารัก"

ถ้าไปค้นหาด้วยคำว่า"น่ารัก" คลิปเพลงนี้จะต้องโผล่ขึ้นมาแน่ๆ

ทั้งทุกท่าการเคลื่อนไหว ทั้งความสนุกสนานที่แสดงออกตอนร้องเพลง

ทั้งการขยับของมือ ทั้งโครงร่างของหัวไหล่ หรือไม่ว่าจะเป็นท่าทางของตัวเธอตอนชี้มือออกไป

ทุกๆอย่างนั่นน่ะ น่ารักทั้งหมดเลย

นี่คือเพลงออริจินัลของKII  เพลงที่ถูกแต่งขึ้นมาเพื่อพวกเธอทุกคน

เป็นเพลงที่เธอมีเสน่ห์ที่สุดบนเวทีเลยล่ะ

มานัทสึสื่อความสุขที่มีออกมาอย่างตรงๆถึงที่สุด ความรู้สึกสนุกที่สื่อนั้น ทำให้ทุกคนมีความสุขไปด้วยเลย

ในตอนนี้ที่เธอเพิ่งจะอายุแค่17 เป็นช่วงอายุที่เธอมีโอกาสมากมายในการเลือกทางเดิน

ขอให้ซื่อสัตย์ในความรู้สึกของตัวเองและค่อยๆก้าวไปข้างหน้่านะ

ฉันจะคอยเฝ้ามองมานัทสึจากมุมมุมหนึ่งเสมอ

เมื่อไม่นานมานี้ได้ไปดูการแสดงสเตจมา มีความสุขจนหายใจไม่ทันเลยที่เห็นมานัทสึในที่ที่เดิม

และการที่ได้เขียนจดหมายแบบนี้ทำให้่ฉันดีใจมากๆเลยนะ

ให้ฉันพูดอะไรซักอย่างนะ 

ไม่ใช่ในฐานะสมาชิกSKE แต่ในฐานะแฟนคลับของมานัทสึ

มานัทสึน่ารักที่สุดในโลก!!

จาก เรนะ

[TH]-(ตอน・ω・เช้า)- มัตสึอิ เรนะ official blog 09/05/2013

เรนะค่ะ (・ω・)

อรุณสวัสดิ์

เมื่อวานนี้พอถึงบ้านปุ๊บก็หลับไปทันทีเลย

สลบคาฟูกไปเลย

เพราะแบบนั้นเลยตื่นขึ้นมาเช้่าเกินไป..แล้วก็หาอะไรดูฆ่าเวลาก่อนจะออกไปข้างนอก

...ตัดสินใจเลือกดู Shingeki no Kyojin ตอน5ไปค่ะ


แค่คิดถึงความตกตะลึงและสิ้นหวังในตัวอนิเมเรื่องนี้แล้ว ก็ลงไปซุกฟูกอีกรอบเลย

แต่ก็...กลายเป็นแผลใจไปเลยจนได้!

นั่นแหละ ฉันเลยดูอีกรอบ

แล้วก็รู้สึกดีขึ้นหลังจากนั้นล่ะ

ตอนอยู่ที่โตเกียวได้ดูแบบเรียลไทม์(note:อนิเมแต่ละท้องที่จะฉายคนละเวลา) แล้วก็ได้ดูAku no hanaที่ฉายหลัีงจากนั้นไปด้วย

ทรมาณใจไปทั้งวัน!

Shingeki no Kyojin นี่ฉันไม่มีตัวมังงะครบทุกเล่ม ว่าจะหาซื้อให้ครบล่ะค่ะ!

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ดูอนิเมไปก็อยากจะดูในแบบBDอีกมากๆ!

คราวหน้าทืี่เจอกันจะชวนไอรินคุยเรื่องShingeki no Kyoujinค่ะ ชวนแน่!

(เร・ω・นะ)

[TH] ว่าด้วยเรื่องโปสเตอร์เลือกตั้ง ส่วนหนึ่งจาก มัตสึอิ เรนะ ameblog 12/05/2013

ในงานจับมือวันนี้ ได้คุยเรื่องโปสเตอร์หาเสียงเยอะแยะเลยค่ะ

ในโปสเตอร์ปีนี้มีบางอย่างที่ฉันชอบเป็นพิเศษเลยนะ

ปกติแล้วเราจะถ่ายกันใหม่เป็นพิเศษเลยสำหรับโปสเตอร์หาเสียง แต่ปีนี้ตัดสินใจที่จะใช้รูปที่มาจากไลฟ์

เพราะว่าพวกคุณบอกว่าชอบภาพเวลาที่ฉันอยู่บนเวที

นี่คือรูปต้นแบบค่ะ

จากเพลงoki doki รูปนี้ทำให้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวด้วยเพราะแบบนั้นเลยเป็นรูปโปรดรูปนึงของฉันเลย

เพราะว่าฉันเชื่อว่า บนเวทีนั้นพวกคุณทุกคน(แฟนคลับ)ได้ร่ายมนตราวิเศษที่ทำให้ฉันเปล่งประกายออกมาได้่

ก็เลยเป็น ประโยคที่ฉันเลือก

 "ร่ายมนตรา..."

ฉันว่านี่ก็อาจจะไปโยงกับ "มนตราจะไม่เลือนหายจนกว่าจะถึงเที่ยงคืน" ในประโยคแนะนำตัวของฉันด้วยนะ ว่าแบบนั้นไหมคะ? ฮ่า

พวกคุณทุกคนให้กำลังใจฉันมามากมายเหลือเกินเพราะแบบนั้นเลยรู็สึกขึ้นมาว่าจะสามารถมองตรงไปข้างและออกตัววิ่้งออกไปได้แล้วล่ะ!

ขอบคุณมากๆค่ะ!

credit : mahoushoujoari

[TH] -(คำ・ω・ชม)- มัตสึอิ เรนะ Official blog 11/05/2013

เรนะค่ะ (・ω・) 

งานจับมือก็จบลงไปแล้ว!

ขอบคุณทุกคนที่มากันนะคะ

วันนี้ได้คุยเกี่ยวกับเรื่องจดหมายที่ฉันเขียนให้ในสเตจวันเกิดของมานัทสึเยอะแยะเลย

พอเค้ามาขอว่าช่วยเขียนจดหมายให้หน่อย ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าจะดีหรอที่แสดงความรักล้นๆของฉันที่มีต่อมานัทสึลงไป

เพราะงั้นเลยลังเลนิดหน่อยตอนที่เขียน

ถึงอย่างนั้น การที่ได้เห็นแฟนๆของมานัืทสึมาบอกว่า "ดีใจจัง ที่ได้เห็นรอยยิ้มของมานัืทสึ" ทำให้ฉันมีความสุขมากจริงๆค่ะ

แต่ว่านะ ยังคิดอีกด้วยว่าคงมีไอดอลไม่กี่คนหรอกที่โดนพูดว่าน่าขนลุกใส่ในงานจับมือน่ะ ฮ่า เพราะงั้นจะถือว่าเป็นคำชมนะคะ? ฮ่า

ฉันว่าซือจังที่เกิดวันเดียวกับมานัืทสึ ก็คงจะได้จัดงานกันวันนี้นะ...

อยากจะสนิทกับซือจังให้มากขึ้นอีกเพราะแบบนั้นเลยตั้งใจที่จะรู้จักเธอให้มากกว่าเดิมตั้งแต่นี้ไปค่ะ

ทุกๆคนคะ ขอบคุณมากสำหรับงานจับมือ choko no doreiนะ!
ไว้มาเจอกันใหม่ในงานจับมือของซิงเกิลเดือน 7 !

(เร・ω・นะ)